Διαβήτης τύπου 2, παχυσαρκία: Η χειρουργική απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο θανάτου

Ο λόγος για αυτό είναι ότι για τους ασθενείς αυτής της κατηγορίας, οι πιθανές παρενέργειες των υπογλυκαιμικών φαρμάκων υπερβαίνουν τα πλεονεκτήματα.

“Τα αποτελέσματα από μελέτες που περιλαμβάνονται σε όλες τις κατευθυντήριες γραμμές καταδεικνύουν ότι τα αποτελέσματα της υγείας δεν βελτιώνονται με τη θεραπεία των επιπέδων A1C κάτω από 6,5 %”, εξηγεί ο Dr. Ende.

“Ωστόσο, μειώνοντας τις παρεμβάσεις φαρμάκων για ασθενείς με επίπεδα Α1C επίμονα κάτω από 6,5 %”, συνεχίζει, “θα μειώσει τις περιττές βλάβες φαρμάκων, επιβαρύνσεις και κόστος χωρίς να επηρεάζουν αρνητικά τον κίνδυνο θανάτου, καρδιακών προσβολών, εγκεφαλικών επεισοδίων , νεφρική ανεπάρκεια, ακρωτηριασμοί, οπτική δυσλειτουργία ή οδυνηρή νευροπάθεια. ”

“Αν και η δήλωση καθοδήγησης της ACP επικεντρώνεται στη φαρμακευτική θεραπεία για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, ένας χαμηλότερος στόχος θεραπείας είναι κατάλληλος εάν μπορεί να επιτευχθεί με τροποποιήσεις διατροφής και τρόπου ζωής, όπως η άσκηση, οι διατροφικές αλλαγές και η απώλεια βάρους”.

Dr. Jack Ende

• Blood/Hematology
• Ιατρικές συσκευές/διάγνωση

Διαβήτης τύπου 2, παχυσαρκία: Η χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο θανάτου

Η νέα έρευνα βρίσκει σημαντικά οφέλη για την υγεία που σχετίζονται με τη χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους σε άτομα με παχυσαρκία.

Περισσότεροι από 1 στους 3 ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι υπέρβαροι ή έχουν παχυσαρκία, σύμφωνα με στοιχεία του 2013-2014.

Ο διαβήτης τύπου 2, η υψηλή αρτηριακή πίεση, οι καρδιακές παθήσεις και το εγκεφαλικό επεισόδιο είναι μόνο μερικές από τις επιπλοκές που σχετίζονται με την παχυσαρκία.

Η νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στο Κογκρέσο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας, η οποία λαμβάνει χώρα, φέτος, στο Παρίσι, στη Γαλλία, υποδηλώνει ότι η βαριατρική ή η απώλεια βάρους, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να μειώσει περισσότερο τον κίνδυνο πρόωρης θνησιμότητας και καρδιαγγειακών προβλημάτων από την τυποποιημένη ιατρική περίθαλψη.

Δρ Steven Nissen, επικεφαλής ακαδημαϊκός υπάλληλος της καρδιάς & amp; Το αγγειακό ινστιτούτο στην κλινική του Κλίβελαντ, στο Οχάιο, είναι ο ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, ο οποίος εμφανίζεται επίσης στο περιοδικό Journal of the American Medical Association.

Ένας χαμηλότερος κίνδυνος 40% κινδύνου καρδιαγγειακών συμβάντων

Ο Δρ Nissen και η ομάδα εξέτασαν δεδομένα από 13.722 συμμετέχοντες, 2.287 από τους οποίους είχαν παχυσαρκία και διαβήτη τύπου 2 και είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους . Οι ερευνητές συνέκριναν δεδομένα από αυτήν την ομάδα με πληροφορίες από 11.435 αντιστοιχισμένα στοιχεία ελέγχου που είχαν λάβει μόνο τυποποιημένη ιατρική περίθαλψη.

των 2.287 συμμετεχόντων που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους, το 75% είχε δείκτη μάζας σώματος (BMI) 40 ή παραπάνω, που αποτελεί “ακραία παχυσαρκία”. Ο ελάχιστος ΔΜΣ στην ομάδα ήταν 30, που είναι το χαμηλότερο όριο για την παχυσαρκία.

Οι συμμετέχοντες στην ομάδα χειρουργικής επέμβασης είχαν υποβληθεί σε έναν από τους τέσσερις τύπους απώλειας βάρους ή μεταβολική διαδικασία: γαστρική παράκαμψη, γαστρεκτομή μανικιών, ρυθμιζόμενη γαστρική ζώνη ή διακόπτη δωδεκαδακτυλικών.

Τα κύρια αποτελέσματα που αναζητούσαν οι ερευνητές ήταν ο θάνατος, τα γεγονότα στεφανιαίας αρτηρίας, τα εγκεφαλοαγγειακά γεγονότα, η καρδιακή ανεπάρκεια, η κολπική μαρμαρυγή και η νεφρική νόσο. Αυτές είναι οι κύριες επιπλοκές της παχυσαρκίας και του διαβήτη τύπου 2.

Η έρευνα αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους είχαν 40% χαμηλότερο κίνδυνο οποιουδήποτε από αυτά τα γεγονότα σε μια περίοδο παρακολούθησης 8 ετών. Ο κίνδυνος θανάτου, συγκεκριμένα, ήταν 41% χαμηλότερος.

Επιπλέον, οι άνθρωποι που είχαν υποβληθεί σε μεταβολική χειρουργική επέμβαση έχασαν κατά μέσο όρο 15% περισσότερο βάρος, και είχαν 15% χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Ο Δρ Ali Aminian, ένας βαριατρικός χειρουργός στην κλινική του Κλίβελαντ και ο πρώτος συγγραφέας του εγγράφου, σχολιάζει τα ευρήματα. Λέει, “Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα που είδαμε μετά τη μεταβολική χειρουργική επέμβαση μπορεί να σχετίζονται με την σημαντική και παρατεταμένη απώλεια βάρους των ασθενών”.

“Ωστόσο, υπάρχει ένα αυξανόμενο σύνολο αποδεικτικών στοιχείων που υποδηλώνουν ότι υπάρχουν ευεργετικές μεταβολικές και ορμονικές αλλαγές μετά από αυτές τις χειρουργικές επεμβάσεις που είναι ανεξάρτητες από την απώλεια βάρους”.

“Οι καρδιαγγειακές επιπλοκές από την παχυσαρκία και τον διαβήτη μπορεί να είναι καταστροφικές”, προσθέτει ο Δρ Nissen.

“Τώρα που έχουμε δει αυτά τα αξιοσημείωτα αποτελέσματα, απαιτείται μια καλά σχεδιασμένη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή για να προσδιοριστεί οριστικά εάν η μεταβολική χειρουργική μπορεί να μειώσει τη συχνότητα σημαντικών καρδιακών προβλημάτων σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και παχυσαρκία. «

Ο Δρ Steven Nissen

Οι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι υπήρξαν ορισμένοι περιορισμοί στη μελέτη τους. Πρώτον, η παρατηρητική της φύση δεν μπορεί να αποδείξει την αιτιότητα.

Δεύτερον, λανθασμένες διαγνώσεις στα ηλεκτρονικά αρχεία υγείας της κλινικής του Κλίβελαντ – η βάση δεδομένων από την οποία οι ερευνητές έλαβαν τις πληροφορίες τους – μπορεί να έχουν προκατειλημεί τα αποτελέσματα.

Τρίτον, “Για να αξιολογήσετε την κατάσταση του διαβήτη και των καρδιαγγειακών φαρμάκων που παρακολούθησαν, η μελέτη αξιολόγησε τις παραγγελίες συνταγογραφούμενων φαρμάκων, τα οποία δεν εξισώνονται αναγκαστικά με την πραγματική χρήση φαρμάκων”, γράφουν οι ερευνητές.

Επιπλέον, οι συγγραφείς δεν συγκρίνουν τα αποτελέσματα των διαφόρων τύπων χειρουργικής επέμβασης απώλειας βάρους και λιγότερο από το 10% των συμμετεχόντων στην ομάδα ελέγχου είχαν λάβει φάρμακα που έχουν σημαντικά καρδιαγγειακά οφέλη.

Ωστόσο, η ευαισθησία των αναλύσεων που πραγματοποίησαν οι ερευνητές εγγυώνται την ευρωστία των ευρημάτων, καθησυχάζουν τους συγγραφείς.

• Καρδιαγγειακή/Καρδιολογία
• Παχυσαρκία/απώλεια βάρους/γυμναστήριο

Ο διαβήτης τύπου 2 κινδύνου τέσσερις φορές υψηλότερος σε γυναίκες με PCOS

Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών είναι μια ευρέως διαδεδομένη κατάσταση μεταξύ των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας και μια νέα μελέτη υποδηλώνει ότι μπορεί επίσης να θέσει αυτές τις γυναίκες με σημαντικό κίνδυνο του αναπτυσσόμενου διαβήτη τύπου 2.

Η έρευνα διεξήχθη από επιστήμονες με έδρα τη Δανία και τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο Journal της Κλινικής Ενδοκρινολογίας της ενδοκρινικής κοινωνίας & amp; Μεταβολισμός.

Τα κέντρα ελέγχου και πρόληψης των κέντρων ασθενειών (CDC) αναφέρουν ότι το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) είναι η κύρια αιτία της γυναικείας στειρότητας, με έως και 5 εκατομμύρια γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες που επηρεάζονται από την κατάσταση.

Οι γυναίκες με PCOS έχουν συχνά αντίσταση στην ινσουλίνη, η οποία είναι μια κατάσταση όπου οι μύες, το λίπος και το ήπαρ δεν ανταποκρίνονται σωστά στην ορμόνη, οπότε το σώμα συνεχίζει να παράγει περισσότερα από αυτά.

Η υπερβολική παραγωγή ινσουλίνης είναι ένας παράγοντας κινδύνου για τον διαβήτη τύπου 2. Όμως, ως συγγραφείς της νέας ερευνητικής έκθεσης, δεν υπάρχουν επαρκείς μελλοντικές μελέτες που βασίζονται στον πληθυσμό που έχουν μελετήσει τη σχέση μεταξύ του PCOS και του διαβήτη τύπου 2.

Η νέα μελέτη στοχεύει να καλύψει αυτό το ερευνητικό κενό. Ο Katrine Hass Rubin, του Ινστιτούτου Κλινικής Έρευνας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας στο Odense, είναι ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης και ο αντίστοιχος συγγραφέας είναι ο Dorte Glintborg, Ph.D., του Τμήματος Ενδοκρινολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Odense.

Οι νέες γυναίκες με PCOS σε κίνδυνο

Rubin και οι συνάδελφοί του εξέτασαν δεδομένα από το Εθνικό Μητρώο Ασθενών Δανίας καθώς και τα αρχεία ασθενών από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Odense. Συνολικά, η μελέτη εξέτασε 19.639 γυναίκες προεμμηνοπαυσιακής που είχαν διαγνωστεί με PCOS.

Οι ερευνητές εξέτασαν τα επίπεδα γλυκόζης, τεστοστερόνης, τριγλυκεριδίων και χοληστερόλης των συμμετεχόντων. Για να συγκρίνουν τις γυναίκες με PCOS με υγιείς ελέγχους, για κάθε γυναίκα με διάγνωση PCOS, οι ερευνητές επέλεξαν τυχαία τρεις άλλες γυναίκες που ταιριάζουν με PCOS από το Εθνικό Μητρώο Ασθενών της Δανίας. Αυτό ισοδυναμούσε με 54.680 γυναίκες συνολικά.

Rubin και ομάδα προσαρμόστηκαν για άλλους πιθανούς παράγοντες κινδύνου για διαβήτη τύπου 2, όπως η ηλικία, ο δείκτης μάζας σώματος (BMI), η χρήση αντισυλληπτικών από του στόματος και ο αριθμός των γυναικών που είχαν γεννήσει οι γυναίκες.

Όπως συνοψίζει ο Dr. Glintborg, “Σε αυτή τη μελέτη, διαπιστώσαμε ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης του διαβήτη είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερος και ότι ο διαβήτης διαγνώστηκε τέσσερα χρόνια νωρίτερα σε γυναίκες με PCOS σε σύγκριση με τους μάρτυρες”.

Πιο συγκεκριμένα, οι γυναίκες με PCOS έλαβαν διάγνωση διαβήτη τύπου 2 στην ηλικία των 31 ετών, κατά μέσο όρο, και εκείνες χωρίς το σύνδρομο διαγνώστηκαν με διαβήτη τύπου 2 στην ηλικία των 35 ετών, κατά μέσο όρο.

Όσον αφορά τους άλλους παράγοντες κινδύνου διαβήτη τύπου 2, τα PCOS συσχετίστηκαν θετικά με τα επίπεδα BMI, ινσουλίνης, γλυκόζης και τριγλυκεριδίων, αλλά συσχετίζονται αντιστρόφως με τον αριθμό των γεννήσεων.

Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι τα επίπεδα BMI και γλυκόζης είναι οι πιο αξιόπιστοι παράγοντες πρόβλεψης του διαβήτη τύπου 2 σε γυναίκες με PCOS. Η μεγαλύτερη ηλικία, από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να θεωρείται καλός προγνωστικός παράγοντας, δεδομένου ότι οι γυναίκες στην παρούσα μελέτη διαγνώστηκαν με διαβήτη πριν από την ηλικία των 40 ετών. Απαιτείται για την αξιολόγηση του αντίκτυπου των στοματικών αντισυλληπτικών και του αριθμού των γεννήσεων σε κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 σε γυναίκες με PCOS.

“Ο αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης του T2D [διαβήτη τύπου 2] στο PCOS είναι ένα σημαντικό εύρημα […] ο διαβήτης μπορεί να αναπτυχθεί σε νεαρή ηλικία και ο έλεγχος για τον διαβήτη είναι σημαντική, ειδικά σε γυναίκες που είναι παχύσαρκοι και έχουν PCOS. ”

Dorte Glintborg, Ph.D.

• Τύπος 2
• Παχυσαρκία/απώλεια βάρους/γυμναστήριο
• Εγκυμοσύνη/μαιευτική

Τύποι τσιμπούρια: ταυτοποίηση και αποφυγή τους

Περιλαμβάνουμε προϊόντα που πιστεύουμε ότι είναι χρήσιμα για τους αναγνώστες μας. Εάν αγοράσετε μέσω συνδέσμων σε αυτή τη σελίδα, ενδέχεται να κερδίσουμε μια μικρή προμήθεια. Εδώ είναι η διαδικασία μας.

Τα τσιμπούρια είναι μικρά σφάλματα που επιβιώνουν με το πιπίλισμα του αίματος των ανθρώπων και άλλων ζώων. Είναι παράσιτα που μπορούν να μεταδώσουν ασθένεια μεταξύ των ζώων και των ανθρώπων στους οποίους τροφοδοτούν.

Σε αυτό το άρθρο, εξετάζουμε τους τύπους τσιμπούρι που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και ποιες ασθένειες φέρουν. Προσφέρουμε επίσης γενικές συμβουλές για την αποφυγή τσιμπούρι, την αφαίρεση των τσιμπούρι και την προβολή ενός γιατρού.

Τύποι κρότων και οι ασθένειές τους

παγκοσμίως, υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικοί τύποι τσιμπούρια. Όλοι μεταφέρουν διαφορετικούς τύπους βακτηρίων και ιών.

Όταν ένα τσιμπούρι συνδέεται με το δέρμα κάποιου, μπορεί να μεταδώσει αυτά τα βακτήρια και τους ιούς στον “ξενιστή”, οδηγώντας σε μόλυνση.

Αρκετοί διαφορετικοί τύποι τσιμπούρια ζουν στις Η.Π.Α. μερικές είναι πιο πιθανές από άλλες για να δαγκώσουν τους ανθρώπους. Οι πιο συνηθισμένοι τύποι περιλαμβάνουν:

Black-legged tick

Το μαύρο πόδι τσιμπούρι ζει σε όλες τις ΗΠΑ, ενώ αυτά τα τσιμπούρια θα μπορούσαν να δαγκώσουν τους ανθρώπους ανά πάσα στιγμή που οι θερμοκρασίες είναι πάνω από το πάγωμα, Αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί την άνοιξη, το καλοκαίρι και να πέσει στα βορειοανατολικά, τα άνω μέση ύλη και τις μεσαίες Ατλαντικές περιοχές.

Ένα δάγκωμα από ένα μαύρο πόδια τσιμπούρι μπορεί να προκαλέσει:

Lone Star Tick

Το Lone Star Tick είναι ένα επιθετικό τσιμπούρι που ζει στις ΗΠΑ, αν και είναι πιο συνηθισμένο στο Νότος. Οι άνθρωποι κινδυνεύουν περισσότερο από ένα δάγκωμα Lone Star από νωρίς την άνοιξη μέχρι το τέλος του φθινοπώρου.

Ένα δάγκωμα από ένα μοναχικό αστέρι που μπορεί να προκαλέσει:

• Ανθρώπινη εχραχία
• Tularemia
• Νόσος ιών Bourbon
• Southern Tick που σχετίζεται με ασθένεια εξάνθημα

σε μια αλλεργία στο κόκκινο κρέας.

American Dog Tick

American Dog Ticks ζωντανά ανατολικά από τα βραχώδη βουνά και σε ορισμένες περιοχές της ακτής του Ειρηνικού. Είναι πιο πιθανό να δαγκώσουν τους ανθρώπους κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι.

Τα τσιμπήματα μπορούν να προκαλέσουν πυρετό της Tularemia και του Rocky Mountain.

Brown Dog Tick

Brown Dog Ticks είναι πιο πιθανό να επηρεάσουν τα σκυλιά, αλλά επίσης δαγκώνουν ανθρώπους και άλλα θηλαστικά. Οι ειδικοί τους έχουν βρει σε όλο τον κόσμο.

Μπορούν να μεταδώσουν πυρετό του Rocky Mountain. Αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ και κατά μήκος των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού.

groundhog tick

Groundhog τσιμπούρια μόνο περιστασιακά δαγκώνει τους ανθρώπους. Συνήθως, τρέφονται με groundhogs, skunks, σκίουρους, ρακούν, αλεπούδες ή νυφίτσες.

που βρέθηκαν σε όλο το ανατολικό μισό των Η.Π.Α., μπορούν να μεταδώσουν τη νόσο του ιού Powassan.

Rocky Mountain Wood Tick

Όπως υποδηλώνει το όνομά τους, αυτά τα τσιμπούρια ζουν στα κράτη Rocky Mountain. Οι ενήλικες τρέφονται με μεγάλα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων.

Rocky Mountain Ξύλο τσιμπούρια μπορεί να προκαλέσει:

• Rocky Mountain Spotted Fever

Soft Tick

Το δυτικό μισό των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Τέξας, φιλοξενεί το μαλακό τσιμπούρι. Οι άνθρωποι τείνουν να συναντούν αυτά τα τσιμπούρια όταν μένουν σε ρουστίκ καμπίνες. Τα τσιμπούρια συχνά βγαίνουν για να τρέφονται τη νύχτα και οι άνθρωποι συνήθως δεν παρατηρούν ότι έχουν υποστεί ένα δάγκωμα.

Τα τσιμπήματα από μαλακά τσιμπούρια μπορούν να οδηγήσουν σε πυρετό υποτροπιάζοντα.

Δυτικά μαύρα πόδια tick

Δυτικά μαύρα πόδια τσιμπούρια βρίσκονται στα κράτη των ακτών του Ειρηνικού και μπορεί να προκαλέσει ασθένεια Lyme και Borrelia miyamotoi ασθένεια.

Πώς να αποφύγετε τα τσιμπούρια

Το CDC προσφέρει τις ακόλουθες συμβουλές για την αποφυγή τσιμπούρι:

• Γνωρίζετε ποια τσιμπούρια είναι πιο συνηθισμένα στην περιοχή < Όπου είναι δυνατόν, αποφύγετε περιοχές που είναι οι φυσικοί βιότοποι των τσιμπούρι, όπως οι χλοώδεις, βούρτσες ή δασικές περιοχές
• Όταν τα τσιμπούρια είναι αναπόφευκτα, χρησιμοποιήστε απωθητικό – οι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίσουν μπότες, ρούχα, και τα εργαλεία κάμπινγκ με προϊόντα που περιέχουν 0,5% permethrin

Όταν οι άνθρωποι φτάσουν στο σπίτι μετά από να είναι έξω σε μια ενδεχόμενη περιοχή που έχει μολυνθεί από τσιμπήματα, μπορούν:

• Τα ρούχα τους για τσιμπούρια – τα ρούχα ξήρανσης σε υψηλή θερμοκρασία θα σκοτώσουν τυχόν τσιμπούρια σε αυτά
• Ελέγξτε τα κατοικίδια ζώα και τα εργαλεία, όπως παλτά, σακίδια και σκηνές, για τσιμπούρια
• ντους
• Ελέγξτε ολόκληρο το σώμα τους για σημάδια τσιμπούρια, φροντίζοντας να ελέγξετε:

• Κάτω από τα όπλα

• μέσα και γύρω από τα αυτιά

• Το Bellybutton

• Οι πλάτες των γόνατων

• Τα μαλλιά και η γραμμή των μαλλιών

• γύρω από τη μέση

• Η βουβωνική

Πώς να αφαιρέσετε τα τσιμπούρια

Οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα ζευγάρι τσιμπιδάκια για να αφαιρέσουν ένα τσιμπούρι από το σώμα τους. Θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσουν για να αρπάξουν το τσιμπούρι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην επιφάνεια του δέρματος. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας σταθερή, ακόμη και πίεση, μπορούν να τραβήξουν τα τσιμπιδάκια προς τα πάνω. Οποιαδήποτε τσίμπημα ή στρίψιμο θα μπορούσε να σπάσει το σώμα του τσιμπούρι και να αφήσει το κεφάλι στο δέρμα

Μόλις το άτομο έχει αφαιρέσει το τσιμπούρι, θα πρέπει να πλύνει το δέρμα με τρίψιμο αλκοόλ ή σαπούνι και νερό, στη συνέχεια ξεπλύνετε το τσίμπημα κάτω η τουαλέτα.

Πότε να δείτε έναν γιατρό

Όποιος αναπτύσσει εξάνθημα ή πυρετό μετά από ένα τσίμπημα – ακόμα κι αν το δάγκωμα ήταν πριν από αρκετές εβδομάδες – θα πρέπει να μιλήσει σε γιατρό.

Περίληψη

Τα τσιμπούρια είναι μικροσκοπικά παράσιτα που συνδέονται με το δέρμα των ανθρώπων και άλλων ζώων, ώστε να μπορούν να τρέφονται με το αίμα τους.

Καθώς τροφοδοτούν, τα τσιμπούρια μπορούν να μεταφέρουν τα βακτήρια και τους ιούς που μεταφέρουν στον οικοδεσπότη. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να οδηγήσουν σε λοιμώξεις, όπως η νόσος του Lyme, η τελεαιμία και ο πυρετός του Rocky Mountain.

Ο καλύτερος τρόπος για να αποτρέψετε τις ασθένειες του Tickborne είναι να αποφύγετε να δαγκώσετε. Αυτό σημαίνει να μείνετε μακριά από μέρη όπου ζουν τα τσιμπούρια ή χρησιμοποιώντας προϊόντα απωθητικού Tick.

Όποιος αναπτύσσει ένα εξάνθημα ή πυρετό μέσα σε αρκετές εβδομάδες από τη λήψη ενός τσιμπούρι θα πρέπει να μιλήσει σε έναν γιατρό.

Πολλά διαφορετικά απωθητικά και συναφή προϊόντα είναι διαθέσιμα για αγορά online.

• Bites and Trings
• Μολυσματικές ασθένειες/βακτήρια/ιοί

Ακαδημαϊκά ερευνητικά ιδρύματα και ιατρικά περιοδικά και ενώσεις. Αποφεύγουμε τη χρήση τριτογενών αναφορών. Συνδέουμε τις πρωταρχικές πηγές – συμπεριλαμβανομένων των μελετών, των επιστημονικών αναφορών και των στατιστικών στοιχείων – σε κάθε άρθρο και επίσης τις απαριθμούν στο τμήμα πόρων στο κάτω μέρος των άρθρων μας. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο διασφαλίζουμε ότι το περιεχόμενό μας είναι ακριβές και τρέχον διαβάζοντας την πολιτική συντακτικής μας.

Η ελκώδη κολίτιδα και η ιερολιτίτιδα ταυτόχρονα: γιατί συμβαίνει

Οι άνθρωποι που ζουν με ελκώδη κολίτιδα (UC), έναν τύπο φλεγμονώδους νόσου του εντέρου (IBD) που προκαλεί έλκη και φλεγμονή στο παχύ έντερο, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ιερολιτίτιδα. Οι φλεγμονές της ελκώδους κολίτιδας μπορεί να κάνουν τα συμπτώματα της ιεροσυσιίτιδας χειρότερα.

Ένα άτομο που ζει με UC, έναν κοινό τύπο φλεγμονώδους νόσου του εντέρου, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξει ιερολιτίτιδα.

Η ιεροσυσίτιδα, φλεγμονή των αρθρώσεων στην άνω λεκάνη, παίρνει το όνομά του από το ιερό (ένα τμήμα κοντά στη βάση της σπονδυλικής στήλης) και το ilium (οστό ισχίου).